s.

name, title;
diction, elocution;
tale, recital.

s.

Որպէս Առասացութիւն. ասացուած. բան. ճառ. որպէս յն. լտ. λόγος, διάλογος, χρησμός. oratio, sermocinatio, oraculum.

Գրէ զմարգարէիցն առասանութիւնս։ Պղատոնական նորագոյնս առասանութիւն. (Մագ. ՟Ե. ՟Ի՟Թ։)

Ի միտ առնուլ զվարդապետական առասանութիւնն. (Շ. յկ. ՟Խ՟Թ։)

Զտէրունականն զառասանութիւն. (Կանոն.։)

Որոյ կոչեցաւ անուն յիսուս ըստ հրեշտակին առասանութեան. (Թէոդոր. կուս.։)

Եւ որպէս Առոգանութիւն. προσῳδία. accentus vocis.

Ըստ առոգանութեան, առասանութիւն զոլորակութիւնս շեշտիցն ասէ՝ բթին եւ պարուկին. (Ոսկիփոր.։)

Խտրութեամբ մաքրել զբան եւ զբայ եւ զգիր՝ մաքուր եւ վճիտ առասանութեամբ. (Մագ. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif առասանութիւն առասանութիւնք
accusatif առասանութիւն առասանութիւնս
génitif առասանութեան առասանութեանց
locatif առասանութեան առասանութիւնս
datif առասանութեան առասանութեանց
ablatif առասանութենէ առասանութեանց
instrumental առասանութեամբ առասանութեամբք