adv.

Դժնդակ, չարաչար, կամ ողորմ օրինակաւ. խի՛ստ սաստիկ.

Ոմանք ծախեցան (զաւօք) դժնդակապէս, եւ կէսքն պահին եւս դժնդակագոյնս. (Ածաբ. աղք.։)

Դժնդակապէս հարկանել, կամ չարչարել, հակառակ կալ, սխալել, զօդ վիրաւորել. (Փիլ.։ ՃՃ.։ Նար.։)

Ո՞ եւ զդժնդակապէս գծագրեալ զամօթալի գիծսն լուասցէ մեզ. (Սարկ. ՟Բ. 1։)