adj.

λυμαινόμενος, ἁφανιστικός corruptor եւ այլն. Որ ժանտացուցանէ. ապականարար. աւրօղ, խանկրօղ.

Զխոզն յանտառի այսինքն ժանտացուցիչ։ Ճճիք ժանտացուցիչք. (Նիւս. երգ.։)

Ոսկի ի սկզբանն մաքուր է ըստ բնութեան. իսկ եթէ խառնեսցի ընդ նմա պղինձ, կամ այլ ինչ անարգագոյն նիւթ, եւ անկեալ ի հուր մաքրի ի ժանտացուցչացն նիւթոց. (Շ. թղթ.։)

Զպադչոտութիւնս ժանդացուցիչս ոգւոց գիտէ իմաստութեամբ ի բաց ընկենուլ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Դ։)

Ի հոգիսն նովին չափով համեմատեալ են ախտք ժանտացուցիչք. (Իգն.։)