heir, successor;
owner, possessor;
beneficed clergyman;
cf. Ժառանգութիւն;
արժանաւոր — հայրենականացն առաքինութեանց, worthy inheritor of his fathers virtues.
κληρονόμος haeres. որ եւ ԺԱՌԱՆԳԱԿԱԼ, ԺԱՌԱՆԳԱՒՈՐ. Օրինաւոր որդի, կամ որդեգիր, որում անկ են ինչք ծնողին.
Եթէ որդի, ապա եւ ժառանգ. (Հռ. ՟Ը. 17։)
Խօսեցաւ ընդ մեզ որդւովն, զոր եդ ժառանգ ամենայնի. (Եբր. ՟Ա. 2։)
Սա է ժառանգն, եկա՛յք սպանցուք զսա, եւ կալցուք զժառանութիւն սորա. (Մտթ. ՟Ի՟Ա. 38։)
Տաց զագարակս նոցա օտար ժառանգանաց. (Երեմ. ՟Ը. 10։)
Իւրովք հարազատ ժառանգօք ընկալեալ զզարմանալի ծածկոյթ թաղմանն. (Պիտ.։)
երանի քեզ սիմոն ժառանգ յոնանու. (Նար. առաք.։)
Լայնաբար ասի.
Արժանաւոր ժառանգ հյրենականացն առաքինութեանց. (Խոր. ՟Ա. 3։)
Ժառանգ էիք արքայութեան, արդ անձամբ զանձինս արարէք ժառանգ գեհենին. (Եղիշ. ՟Գ։)
Յորոց տիրեցայ ժառանգս մահու. (Նար. ՟Լ՟Ը։)
ԺԱՌԱՆԳ. գ. cf. ԺԱՌԱՆԳՈՒԹԻՒՆ.
Միայն կրտսերն՝ զհրամանն արար, եւ զտէրութեան ժառանգն էառ. (Կրպտ. ոտ.։)
Բաժին ժառանգութեան իմոյ.. . բաւանդակ զօրութիւն բաժին եւ ժառանգ կոչեսցի. (Սեբեր. ՟Է։)
ԺԱՌԱՆԳ. յեկեղեցական կարգի՝ Վիճակաւոր. Ժառանգաւոր. կղերիկոս.
Լինել քահանայս եւ ժառանգս եկեղեցւոյ. (Շ. թղթ.։)