adj.

ՀԱՆԱՊԱԶՈՐԴԵԱՅ ՀԱՆԱՊԱԶՈՐԴԵԱՆ. որ եւ ՀԱՆԱՊԱԶՈՐԴ. ὐπερούσιος, καθημερινός quotidianus, assiduus. Որ ինչ լինի անդադար օր ըստ օրէ. հանապազօրեայ. յաւէժական. ամմէն օրւան, շարունակ.

Զերծանել ի հանապազորդեայ կասկածանացս. (Փարպ.։)

Պահանջի պարտիս հանապազորդեայ. (Նեղոս.։)

Ընդդէմ հանապազորդեան թշնամւոյն. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։ Մաշտ.։)

Լապտեր հանապազորդեան. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Այժմ զառ ձեռն ժամանակն ասէ, եւ միշտ՝ զհանապազորդեանն. (Խոսր.։)

Հանապազորդեանն վիշտս ստացողին, կամ հաց, կամ յանդիմանութիւն, արգահատութիւն, եղեռնագործ, կռփիչ. (Նար.։)

Կամ որպէս ἑφημερία vices statutis diebus. Օրըստօրեայ՝ եւ շաբաթաւոր կարգեալն. ... ըստ այսմ ասի ի սուրբ գիրս.

Հանապազորդեան պահապանք կամ պաշտօնեայք։ Հանապազորդեան պաշտօն։ Ի հանապազորդեան պաշտամանն. (՟Բ. Մնաց. ստէպ։)