s.

inclination, tendency, propensity, disposition;
proneness;

ast.

inclination;
—ումն ի չարն կամ ի բարին, good or evil propensities.

ՄԻՏՈՒԹԻՒՆ ՄԻՏՈՒՄՆ. ῤοπή propensio, inclinatio եւ libramentum τὸ ἑπιρρεπές pronitas. Միտելն. հակումն. հակամիտութիւն. խոտորումն ի միջին կշռութենէ. յօժարութիւն. բերումն.

Ունիմք բնութեամբ միտութիւն ինչ յողորմութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 27։)

Ծանր իմն է եւ վայրաբեր՝ մեղացն միտումն։ Ետես ի ստեղծուածին իւրում զառ ի վատթարն միտումն. (Նիւս. կազմ.։)

Որ զկարծրացեալ ոգիս շարժէ ի միտումն վատթարաց. (Սոկր.։)

Միտումն յաղթութեան ի վերին խնամոցն լինի։ Դիպուած բախտի, որ ոչ կայ հաստատուն՝ անցեալ ի վերայ միոյ միտման. (Պտմ. աղեքս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif միտումն միտմունք
accusatif միտումն միտմունս
génitif միտման միտմանց
locatif միտման միտմունս
datif միտման միտմանց
ablatif միտմանէ միտմանց
instrumental միտմամբ միտմամբք