s.

harbouring revenge, hatred, rancour.

s.

Ոխակալն լինել, եւ ոխ. μῆνις.

Անհնարին լի բարկութեամբ՝ ոխակալութեամբ՝ սրտմտութեամբ.

Հպարտութիւն նորա եւ ոխակալութիւն. (Ես. ՟Ժ՟Գ. 9։ ՟Ժ՟Զ. 6։)

Անհամբոյր խուլ իժ՝ ոխակալութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)

Զոխակալութիւն փակել։ Ոխակալութիւնն կուրացոյց զաչս իւր. (Ճ. ՟Ա.։ Տէր Իսրայէլ. փետր. ՟Թ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ոխակալութիւն ոխակալութիւնք
accusatif ոխակալութիւն ոխակալութիւնս
génitif ոխակալութեան ոխակալութեանց
locatif ոխակալութեան ոխակալութիւնս
datif ոխակալութեան ոխակալութեանց
ablatif ոխակալութենէ ոխակալութեանց
instrumental ոխակալութեամբ ոխակալութեամբք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անոխակալութիւն, ութեան

Voir tout