adj.

afflicted, sorrowful, deeply grieved, in pain, in affliction;
doleful, grievous, sad, vexatious, hard, mournful, painful.

adj. adv.

ἑπικίνδυνος periculosus παθῶν afflictus ἑπίπονος aerumnosus եւ այլն. Վշտալից. ցաւագին. տառապեալ (անձն). եւ Կսկծագին. դառն. դժնդակ. աղետաւոր. տարժանելի. վշտացուցիչ (իրք).

Կին ասէ վշտագին եմ ես։ Չարեօք չարչարեալ վշտագին կնոջա տանջեցելոյ. (Եփր. թագ.։ Նար. ՟Ժ՟Ը։)

Անկեալ գնէր ի մէջ ճանապարհին վշտագին։ Ետես զնա անդ անկեալ վշտագին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)

Վշտագին պատուհաս։ Աշխատութիւնքս վշտագինք։ Վշտագին նեղութիւնք կամ հարուածք, կամ սպառնալիք։ Կեանս վշտագին։ Տեղի վշտագին. (Բրս. պհ. ՟Բ։ Իսիւք.։ Յճխ.։ Արծր. ՟Ա. 1։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)

Դժնդակ գիտութիւն, եւ վշտագին ծառայութիւն. (Ոսկ. ես.։)

Կարծիք վշտագին դատաստանին։ Տեսանել զվշտագին սատակումն թշուառական գնդին. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ե. 19։ ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 26։)