adj. adv.

Անխաբ. անպատրելի. եւ աննենգ. հաւաստի. անշուշտ.

Անքուն եւ անխաբելի հոգւովն կաց մնաց. (Նիւս. երգ.։)

Արդար դատաւորն եւ անխաբելին. (Ոսկ. մրգր.։)

Անկաշառ եւ անխաբելի դատաւորն. (Նար. ՟Հ՟Թ։)

Անխաբելի կամօք աղաչեալ։ Զպատժաւորս՝ անխաբելի ի յուղիղ կշռութեանց. (Նար. ՟Գ. ՟Ձ՟Գ։)

Այս է ճշմարիտ եւ անխաբելի կերպարան Բանի. (Նար. ՟Ծ՟Գ։)

Անխաբելի՝ տեսանեմ զմանուկդ ի ծոց քո. (Ճ. ՟Ա.։)