s.

inexperience, unskilfnlness, ignorance.

s.

ἁπειρία. imperitia. Անհմուտն գոլ. տգիտութիւն. տխմարութիւն. աճէմիլիք.

Հետեւեալ լինին անզգամութեան՝ անուսումնութիւն, անհմտութիւն. (Արիստ. առաք.։)

Այլ եւ զառակս մեկնեցից, որպէս զի մի՛ վնասեսցիս գերեցելովն՝ անհմտութեամբդ. (Ածաբ. մկրտ.։)

Ոչ վասն իւրոյ անհմտութեան ինչ, այլ վասն նոցա տկարութեան. (Ոսկ. ՟ա. կոր.։)

Անհմտութեամբ դերեւեցուցանէ. (Պիտ.։)

Որպէս վէմ յանհմտութենէ շինողաց յետս ձգեալ. (Երզն. մտթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անհմտութիւն անհմտութիւնք
accusatif անհմտութիւն անհմտութիւնս
génitif անհմտութեան անհմտութեանց
locatif անհմտութեան անհմտութիւնս
datif անհմտութեան անհմտութեանց
ablatif անհմտութենէ անհմտութեանց
instrumental անհմտութեամբ անհմտութեամբք