adj.

cf. Աննիազ.

adj.

ԱՊԵՆԻԱԶ կամ ԱՊԷՆԻԱԶ ἁνεκδεής. non indigus, nullo indigens. Աննիազ. անկարօտ.

Ինքեանք կարօտ են. իսկ աստուած լի՝ առատ, եւ ապենիազ, եւ առանց կարօտութեան։ Ոչ վասն պիտոյից իւրոց, զի անանքատ՝ անկարօտ եւ ապենիազ է աստուածութիւնն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։)

Ապէնիազն (կամ ապենիազն) աստուած. (Ագաթ.։ ՃՃ.։)

Սուրբքն վարուք ապէնիազ են ողորմութեան. (Նար. ՟Ծ՟Թ։)

Կամ Աննուազ. անպակասելի.

Ապէնիազ պարգեւօք. (Նար. առաք.։)

Ապենիազ լիութիւն. (Երզն. քեր.։)