vn.

to trust, to confide, to rely;
to take refuge, to take shelter.

ձ.

καταφεύγω. onfugio. Ապաստան լինել. ամրանալ.

Ի քաղաքն ապաստանի, յոր ապաւինեալն էր. (Թուոց. ՟Լ՟Ե. 25։)

Ապաւինեցայց յաստուած իմ բարձրեալ. (Միք. ՟Զ. 6։)

Որպէս արժան է ապաւինել առ ապաւինելին. (ՃՃ.։)

Այցելուն ապաւինողաց. (Նար. մծբ.։)

Առ քեզ ապաւինեցայ։ Ապաւինեցաք, կամ Ապաւինելոցս ի խաչ քո. եւ այլն. (Շար.։)

Յո՛ր եւ կամիս ի նաւահանգիստդ ապաւինեցի՛ր. (ՃՃ.։)