adj.

very high, much elevated, lofty.

adj.

Որպէս թէ Բարձր եւ պերճ, եւ բարձրաբարձ. յոյժ բարձր, բարձրակատար, բարձրակառոյց. բարձրացեալ. ամբարձեալ. խիստ բարձր. (յն. պէսպէս).

Առին զքաղաքս բարձրաբերձս. (Նեեմ. ՟Թ. 25։)

Զտաճարն նորա կամին բարձրաբերձ շինել. (՟Ա. Եզր. ՟Բ. 18։)

Զբարձրաբերձ աշտարակն շինէին։ Սկսանէին զբարձրաբերձ զբուրգն կանգնել. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Փոխանակ բարձրաբերձ եւ վաղաւեր աշտարակին՝ խաչն ճշմարտութեան կանգնեցաւ. (Ագաթ.։)

Բարձրաբերձ ահագինս շինեաց աշտարակս. (Խոր. ՟Գ. 59։)

Բարձրաբերձ պարիսպք. (Ագաթ.։ Փարպ.։ Սահմ.։)

Բարձրաբերձ շինուածք, կամ տեղիք շինուածոց։ Բլուրք, կամ վայրք մայրեաց. (Փարպ.։ Ագաթ.։)

Բարձրաբերձ ամբարտակին։ Ի բարձրաբերձ տանեաց. (Յհ. կթ.։)

Բարձրաբերձ քաղաք. (Ոսկ. ապաշխ.։)

Բարձրաբերձ դղեակ. (Մագ. ՟Ե։)

Բարձրաբերձ սանդուղ։ Բարձրաբերձ մայրիւք. (Նար.։)

Ի բարձրաբերձացն (ձիթենեաց) աճեցմանէ. (Պիտ.։)

Բարձրաբերձ աճմամբ ի վեր ընձիւղին. (Լաստ.։)

(Ծառք) բարձրաբերձք եւ կարճաբերձք. (Վրդն. ծն.։)