adj. s.

ԽՈՒԺԴՈՒԺ որ եւ ԽԺԴՈՒԺ. cf. ԽՈՒԺԱԴՈՒԺ, եւ ԽՈՒԺ, եւ ԴՈՒԺ. βάρβαρος barbarus.

Ծագել աստղն, եւ խուժդուժ այլազգեացն զայնչափ վայրսհատանել անցանել։ Նա եւ աբրահամ զկինն Ետ խուժդուժ բարբարոսացն։ Դանիէլ զխուժդուժսն՝ որ ի մահ մատնելոց էին, ապրեցոյց. եւ զհրէայսն՝ որ գերելոց էին, չզերծոյց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 7։ ՟Գ. 3։ ՟Ա. 5։)

Խուժդուժն փոքր ինչ մասն համարեցաւ անենայն տիեզերաց հրէաստան։ Խրատեսցէ զայնոսիկ ոյք զխուժդուժն հոյակապ համարիցն. (Ոսկ. ես.։)