adj.

obedient;
— առնել, to cause to obey, to make oneself obeyed, cf. Հնազանդեցուցանեմ;
— լինել, to obey, to yield, to be obedient, docile, cf. Հնազանդիմ;
— առնել ընդ իւրեւ, to compel obedience, to reduce or bring to obedience.

adj.

ὐπήκοος obediens, subjectus, subditus. Անսացօղ հրամանի. հլու ունկնդիր. կամ հպատակ.

Արարին զքանանացին զհնազանդս։ Որդի խորագէտ՝ հնազանդ հօր։ Որում ոչ կամեցան հնազանդ լինել հարքն մեր։ Լեալ հնազանդ մահու չափ։ Եւ էր նոցա հնազանդ.եւ այլն։

Յամենայնի հնազանդն՝ ընդունելութեան արժանի. (Բրս. հց.։)

Յայտնեաց զայնքան առաքինութիւն հնազանդիցն այնոցիկ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ե։)

Հնազանդ մտօք. (իբր հլութեամբ. Սեբեր. ՟Է։)

ՀՆԱԶԱՆԴ ԱՌՆԵԼ, եւ ԼԻՆԵԼ. ὐποτάσσω, ὐπακούω subdo, subjicio, suppono, subordino, -or, obedio. Ներքոյ արկանել. անկանիլ. նուաճել, իլ. հնազանդեցուցանել, հնազանդիլ. տե՛ս (Սղ. ՟Ժ՟Է. 48։ ՟Խ՟Զ. 4։ ՟Ճ՟Խ՟Գ. 3։ Եփես. ՟Ա. 22։ եւ Սղ. ՟Լ՟Զ. 7։ ՟Ծ՟Թ. 9։ ՟Կ՟Ա. 1։ ՟Ճ՟Է. 10։ ՟Բ. Մակ. ՟Թ. 12։ ՟Ա. Պետ. ՟Բ. 13. եւ այլն։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անհնազանդ, ից

Անհնազանդիմ, դեցայ

Անհնազանդութիւն, ութեան

Դիւրահնազանդ

Հնազանդեմ, եցի

Հնազանդեցուցանեմ, ուցի

Հնազանդիմ, եցայ

Հնազանդութիւն, ութեան

Հնազանդօրէն

Voir tout