adv.

որ եւ ՃՇՄԱՐՏԱՊԷՍ. Ճշմարտութեամբ. ճշմարիտ.

Ճշմարտաբար եղեալ, կամ ասացեալ. կամ խորհել, կամ վերասահմանել։ Ճշմարտաբար միութիւն. (Կիւրղ. ի կոյսն.։ Նանայ.։ Սահմ. ՟Բ։ Նար. ՟Ղ՟Գ. եւ Նար. խչ.։)

Ճշմարտաբար թարգմանեալ տարածեցաւ (սուրբ գիրն) յեօթանասուն եւ երկու լեզուս. (Պիտառ.։)