va.

to fatten;
— զերկիր, to manure;
— զոք սնոտի յուսով, to feed or entertain one with hopes, to beguile, to lull, to fool one with fair promises, to take to a fool's paradise;
— զաչս, to feast, charm or delight the eyes.

ն.

λιπαίνω, πιαίνω pinguefacio, impinguo σιτίζω sagino τρέφω nutrio, alo եւ այլն. պարարտացուցանել առատ դարմանօք. գիրացուցանել. բուծանել իբրու պարենիւք կամ ճարակօք. գրգել (իրօք կամ նմանութեամբ). բտել, գիրցնել.

Զընտիր ընտիր հաւուց պարարելոց։ Զուարակք պարարեալք (յն. ճարպացեալք) են ամենեքեան. (՟Գ. Թագ. ՟Դ. 23։ Եզեկ. ՟Լ՟Թ. 18։)

Նորօք պարարեաց զբաժին իւր, եւ կերակուր իւր ընտիր. (Ամբ. ՟Ա. 16։)

Առ ժամանակ մի պարարէ զքիմս քո։ համբաւ բարի պարարէ զոսկերս։ Ոսկերք քո պարարեսցին։ Ընդ բազում ջրով պարարեսցի. (Առակ. ՟Է. 3։ ՟Ծ՟Է. 30. կամ ՟Ծ՟Զ. 2։ Ես. ՟Լ՟Ը. 11։ Եզեկ. ՟Ծ՟Է. 8. 10։)

Պատարագ արդարոյ պարարէ զսեղան. (Սիր. ՟Լ՟Բ. 8։)

Պարարեցաք զանձինս մեր ի զանազան խորտիկս. (Եղիշ. միանձն.։)

Վա՛յ զմարմինս պարարողի կերակուր որդանցն անմահից. (Նար. ՟Է։)

Զսիրելի բարեկամսն քան զչափն աւելի պարարեն. (Եղիշ. միանձն.։ Իգն.։)

Զի մի՛ իւղով մեղաւորաց պարարիցիմք ի բանիս. (Առ որս. ՟Ղ։)

Պարարեա՛ զսիրտս իմ արմամբ հոգւոյդ սրբոյ. (Եփր. աղ.։)

(Հրեշտակք) պարարեալք ի վերուստ իմանալվոյն, եւ պարարեն զնուաստագոյն իմացողս. (Մաքս. ի դիոն.։)

Հող պարարեալ՝ բուսուցանէ զցացկեալսն. այսպէս եւ մարմին պարապեալ՝ զախտս չար ցանկութեանց. (Վրք. հց. ՟Բ։)

Բարեկերպ գունեալ իբր քաղցր օծմամբ, զի հրապուրանօք խաղտեալ զքիմսն պարարիցէ. (Անյաղթ հց. իմ.)

Պարարեա զանձն քո գրովք սրբովք, զի պատրաստեաց քեզ տէր սեղան հոգեւոր. (Կոչ. ՟Ա։)

Արբուցանել եւ պարարել զշայեկան երկիրն բանիւն կենաց։ Յուշլիցի քեզ աստուածեղեն խրատն՝ որով զքեզ պարարեցի. (Յճխ. ՟Ծ՟Ա։ Ագաթ.։)

Երկինք ազգի զարդուցն պաճուճանօք պարարէ զաչս մեր եւ զուարթացուցանէ։ Մի պարարեր զակնդ շրջածութեամբ։ Հերս վասն գեղեցկութեան մի պարարեր. (Ոսկ. ես.։ Հ. դեկտ. ՟Լ. Վրք. հց. ձ։)

Յագուրդ ի կերակրոց՝ զխորհուրդսն պարարէ։ Մշակին պարարին խելք իւր իհոտ անդաստանացն իւոց. (Եւագր. ՟Ծ։ Մամբր.։)

Ախտքն ժամանակօքն պարարեալ՝ հզօրագոյն եղեւ. (Իսիւք.։)

Զաւելաստացու ագահութեան պարարեսցեն բաղձանս. (Պիտ.։)

Զնչասիրութեան բռնաւորութիւն պարարէ։ Զծուլացելոցն պարարէ զյուլութիւն. (Ոսկ. ես.։)

Զլսելիս նոցա պարարեմք ընդդեմ միմեանց թշնամանօք. (Առ որս. ՟Ծ՟Է։)

Առ ի տեսողացն գովութէանն պարարեսցի. (Լմբ. պտրգ.։)

Գարին հասեալ պարարեալ էր, եւ կտաւն ընտացեալ էր. (Եփր. ել.։)