Առընթերակայ, ի, ից

adj.

ԱՌԸՆԹԵՐԱԿԱՅ ԱՌԸՆԹԵՐԱԿԱՑ πρόσκειμενος, παρών. adjacens, praesens. Մերձակայ. հպաւոր. եւ Առաջիկայ, ներկայ.

Օրինակ առընթերակայից լինէր. (Ագաթ.։ Կորիւն.։)

Սկսաւ լուանալ ի ջուրն առընթերակայ. (Վրք. հց. ձ։)

Եւ զի ոչ վասն յաթոռ նստելոյ ասէ, անդէն առընթերակայ խտրոցաին յայտ առնէ։ Անդէն մօտ առընթերակայ զչորեքգրեաննն դնէ. (Ոսկ. ես.։)

Հոգին միայն՝ առընթերակացիւ մեղուցեալ մարմնոյ. (Եպիփ. յար.։)

Տան յառընթերակայ պարունակ սարկաւագացն զգիտութիւնն. (Լմբ. պտրգ.։)

Փոխանակ առընթերակայիցս խոստանայ զառյապայսն։ Առընթերակայ կեանք. Իսիւք.։

Ոչինչ հաստատուն եւ կայուն է յառընթերակայ կեանսս. (Բրս. աղ.։)

Ուսք ձուլեալք առընթերակացք. (՟Գ. Թագ. ՟Է. 30։)

Դիրք կերակրոց առընթերակաց գերեզմանի. (Սիր. լ. 18։)

Զառընթերակաց արքունիսն. (Ագաթ.։ Կորիւն.։)

Կարծեցուցանելով, թէ նիւթ ինչ միշտ առընթերակաց կայր աստուծոյ. (Եզնիկ.։)

Քանզի ած հասոյց ի գլուխ առաքինութեանց, ապա եւ զառընթերակաց նորին զեղծագործ ապականութիւնն քակէր. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 19։)

Յայտ առնէ եւ զմոլորութիւնն առընթերակաց ճշմարտութեանն. (անդ. ՟Բ. 21։)

Տանելով առընթերակայիցն քաջութեամբ՝ խնդային յուսացելովքն. (Բրս. խ. մկ։)

Առժամանակեան ասէ զառընթերակաց կեանսս. (Իսիւ.)