cf. Արուեստագիտութիւն.
Հմտութիւն արուեստի. ճարտարութիւն. հնարագիտութիւն. վարպետութիւն, վարպետորդիութիւն.
Ճարտարին համարձակեաց առատութիւն արուեստգիտութաեն. յն. պատուափրութիւն. (Իմ ՟Ժ՟Դ. 18։)
Ոչ կեղծաւորութեամբ, եւ մարդկեղէն արուեստգիութեամբ։ Արուեստգիտութիւն բժշկութեան դիպեցաւ ամօթղեած տանջանացն (տեռատեսին) ... Երեւեցաւ թէ ո՛րչափ առաւել են հաւատք քան զարուեստգիտութիւն։ Զի ամաչիցեն կախարդքն այնոքիկ՝ որ կարծեցին կալ ընդդէմ մովսիսի արուեստգիտութեամբն իւրեանց. (Եփր. ՟բ. կոր. եւ Եփր. համաբ. եւ Եփր. ծն.։)
Կարօտէր Աստուծոյ արուեստգիտութեանն։ Արուեստ ոչ եթէ յընթերակայէ ինչ իմեքէ առնու զարուեստգիտութիւնն։ Զամենայն ճարտարութիւն արուեստգիտութեան ունէր յինքեան. (Եզնիկ.։)
Ի հնարս արուեստգիտութեան իւրեանց, զոր ի պէտս օժնդակութեան ձմերայնոյն հնարաւորեալ էին. (Արծր. ՟Բ. 7։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արուեստգիտութիւն | արուեստգիտութիւնք |
| accusatif | արուեստգիտութիւն | արուեստգիտութիւնս |
| génitif | արուեստգիտութեան | արուեստգիտութեանց |
| locatif | արուեստգիտութեան | արուեստգիտութիւնս |
| datif | արուեստգիտութեան | արուեստգիտութեանց |
| ablatif | արուեստգիտութենէ | արուեստգիտութեանց |
| instrumental | արուեստգիտութեամբ | արուեստգիտութեամբք |