combat singulier, duel;
qui combat seul à seul, duelliste.
μονομαχία Մենամարտութիւն.
Զիս փրկեսցես հայցմամբ նոցին՝ յաջակողմեան մենամարտին. (Յիսուս որդի.։)
Ի պատճառս արիութեան հրահանգիցէ զիս մենամարտիւն. (Վանակ. յոբ.։)
ՄԵՆԱՄԱՐՏ. ա. μονομάχος, μονομαχής gladiator եւ այլն. ... Մենամարտիկ, եւ մենամարտական.
Ըմբիշ ես մենամարտ։ Ի մենամարտս՝ բարւոք մատուցեալն ըստ օրինի տեառն. (Տօնակ.։ Երզն. լս.։)
Եւ կարծեցի զիս ընդ նոսին՝ յաղթել կռուոյ մենամարտին. (Յիսուս որդի.։)
Օգոստոս զմենամարտ եւ զնաւամարտ կռիւն կարգեաց. (Եւս. քր. ՟Բ։)