s'affaiblir, avoir la vue très faible.
ՎԱՏԵՄ ՎԱՏԻՄ. ἁμβλύνομαι, ἁμβλυώττω, -σσω , ἁμβλυωπέω hebetor, obtundor, caecutio. Վատանալ աչաց՝ այսինքն տկարանալ ի ծերութենէ. վատիլ տեսութեան, նուազիլ, պակասիլ, կասիլ ի զօրութենէ. շլանալ. բթիլ. եւ Տկարանալ ո՛ր եւ է իրաց.
Վատեցին աչք նորա։ Աչք իւր վատեալ էին։ Վատեալ աչք իւր ի ծերութենէ իւրմէ. (Ծն. ՟Ի՟Է. 1։ Օր. ՟Լ՟Դ. 7։ ՟Ա. Թագ. ՟Դ. 15։ ՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Դ. 4։)
Թերութիւնք ի ծերութեան, ապշութիւն, կասելն, վատելն. (Ոսկ. տիտ.։)
Վատէ զօրութիւն լուսոյ աչացն։ Վատէ ի զօրութենէ, ծնկի ծիւրի հիւանդութեամբ. (Վեցօր. ՟Զ. եւ ՟Ե։)
Սուրբն մարկեղէս աստ վատեալ է յաչացն. (Զենոբ.։)
Մի՛ վատեսցէ որթ ձեր յայգւոջ. (Մաղաք. ՟Գ. 11։)
Որչափ վատի մարմին, այնչափ գիրանայ հոգին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)
Սովամահ վատեալ զմարմինս ընդ ոսկերսն քանցէի. (Ոսկ. լուս.։)