stability;
representation;
establishment.
ԱՐՁԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐՁԱՆՈՒՄՆ. στήλωμα columna (իբր condemnatio ) Հաստատութիւն իբր արձանի կառուցելոյ. ամրութիւն. եւ Կառուցումն. հաստատուն կանգնումն.
Զաւակն սուրբ արձանութիւն նորա. (Ես. ՟Զ 13։)
Իբրեւ կնքեալ էին արձանուեւիւնք վիմին, ել նա ի գերեզմանէ անտի. (Արզն. մտթ։)
Առ այս հայի նուիրական սեղանոյն արձանումն. (Լմբ. պտրգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արձանութիւն | արձանութիւնք |
| accusatif | արձանութիւն | արձանութիւնս |
| génitif | արձանութեան | արձանութեանց |
| locatif | արձանութեան | արձանութիւնս |
| datif | արձանութեան | արձանութեանց |
| ablatif | արձանութենէ | արձանութեանց |
| instrumental | արձանութեամբ | արձանութեամբք |