cf. ՎԻՃԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ. յն. ընդդիմադրութիւն. ἁντίθεσις oppositio.
Ոչ ախորժելի է հաւատացելոց շատախօսութիւն, եւ բանիցն վիճադրութիւն. (Առ որս. ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վիճադրութիւն | վիճադրութիւնք |
| accusatif | վիճադրութիւն | վիճադրութիւնս |
| génitif | վիճադրութեան | վիճադրութեանց |
| locatif | վիճադրութեան | վիճադրութիւնս |
| datif | վիճադրութեան | վիճադրութեանց |
| ablatif | վիճադրութենէ | վիճադրութեանց |
| instrumental | վիճադրութեամբ | վիճադրութեամբք |