s.

pride, haughtiness, arrogance, presumptuousness.

s.

ὐπερηφανία, ὔβρις, ἕπαρσις, ἁλαζονεία. superbia, fastus, elevatio, tumor, arrogantia, insolentia, jactantio, gloriatio Հպարտութիւն. անկարգ բաղձանք գերազանցելոյ զայլովք. ախտ բանսարկուին, եւ արմատ ամենայն մեղաց. որոյ ծնունդք են ամբարհաւաճութիւն, փքացումն, ինքնահաւանութիւն, եւ արհամարհութիւն այլոց, փառասիրութիւն, սնապարծութիւն, անհնազանդութիւն. եւ այլն. մազրուրլուգ. ֆօտուլլուգ. քիպր. թէքեպպիւր. ղուրուր. դաֆրա.

Յամբարտաւանութենէ կորուստ եւ խռովութիւն յոյժ։ Ամբարտաւանութիւն ատելեաց քոց վերասցի հանապազ։ Զի՞նչ շահ եղեւ մեզ հպարտութիւնն. եւ զի՞նչ մեծութիւն ամբարտաւանութեանն իցէ մեզ նպաստաւոր։ Սկիզբն մեղաց ամբարտաւանութիւն։ Ատելի է առաջի Տեառն եւ մարդկան ամբարտաւանութիւն. (ըստ հին Սիրաքայ)։ Ամբարտաւանութիւն զայր նկուն առնէ, իսկ զխոնարհս փառաւոր առնէ Տէր։ Բարձրացեալքն ամբարտաւանութեամբ՝ խորտակեսցին։ Պարծիք յամբարտաւանութեան ձերում։ Ամբարտաւանութիւն աստի կենացս. եւ այլն։

Խոնարհութեամբ կռփեցին զամբարտաւանութիւն. (Եղիշ. ՟Ը։)

Ամբարտաւանութիւն կործանող։ Ախտ ամբարտաւանութեանն միշտ զանձն արդար համարի. (Լմբ. ատ. եւ Լմբ. սղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ամբարտաւանութիւն ամբարտաւանութիւնք
accusatif ամբարտաւանութիւն ամբարտաւանութիւնս
génitif ամբարտաւանութեան ամբարտաւանութեանց
locatif ամբարտաւանութեան ամբարտաւանութիւնս
datif ամբարտաւանութեան ամբարտաւանութեանց
ablatif ամբարտաւանութենէ ամբարտաւանութեանց
instrumental ամբարտաւանութեամբ ամբարտաւանութեամբք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Չամբարտաւանութիւն, ութեան

Voir tout