adj.

cf. Ամօթապարտ.

adj.

ԱՄՕԹԱՊԱՐՏ ԱՄՕԹԱՊԱՐՏԵԱԼ. Պարտաւոր ամօթոյ, կամ ամօթով պարտեալ. ամօթահարեալ.

Ամօթապարտ զղջացեալ (Սողոմոն). (Նար. ԽԸ։)

Ամօթապարտեալս հանդերձ թագաւորաւն կացուցանէր. (Բուզ. ՟Դ. 8։)