widow;
widower.
χήρα. vidua Կին՝ որոյ այր մեռեալ իցէ. որբեւարի. տուլ. պիյվէ.
Այրիք կոչին միայնացեալքն յառնէ. (Շ. բարձր.։)
Նի՛ստ այրի ի տան հօր։ Եղիցի կին նորա այրի։ Եղիցին կանայք ձեր այրիք։ Կին մի այրի եմ ես, մեռաւ այր իմ։ Որդի կնոջ այրւոյ։ Որբոց եւ այրեաց։ Աւանդք այրեաց։ Զայրիս պատուեա՛, որ ստոյգ այրիքն իցեն (նուիրեալք Աստուծոյ յետ մեռանելոյ առն). այլ ի մանկամարդաց այրեացն հրաժարեա՛. եւ այլն։
Զի՞նչ ողորմելիք քան զայրի յառնէ մնացեալ. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)
Նմանութեամբ ասի.
Այլ անմահ սուրբ փեսայիդ այրի հոգի իմ պաղատի։ Զայրի եղեալ ի քէն հոգիս մեղօք. (Շար.։)
Այրի եկեղեցի, այս ինքն անառաջնորդ. (Լմբ. պտրգ.։)
Ոչ եղեւ այրի Իսրայէլ եւ Յուդա յԱստուծոյ իւրեանց. (Երեմ. ԾԱ. 5։)
ԱՅՐԻ ասի եւ այր անկին մնացեալ՝ յետ մեռանելոյ ամուսնոյն. χῆρος. viduus. տուլ էր, էրմէլ.
Ամուրեացն անկանայցդ, այս ինքն որ այրիք լեալ են արք եւ կանայք. (Եփր. ՟ա. կոր.։)