adj.

that has no blood, bloodless;
that does not bleed.

adj.

ἅναιμος, sanguinecarens. Ոյր կամ ուր չիք արիւն. արուն չունեցօղ. գանսըզ.

Բազումք են անարիւնք, բայց շնչաւորք։ Արիւնաւորացն կենդանեաց, եւ անարեանց. (Նիւս. բն. ՟Բ։)

Անարիւն ճիպռանցն նմանեցին. (Եղիշ. ՟Բ։)

Սովորութիւն է մեղուաց՝ քաղցր եւ անարիւն կերակուր մատուցանել. (Մագ. ԾԷ։)

Եւ աննիւթ, հոգեղէն, անմարմին. զի ուր չիք միս, եւ ոչ արիւն գտանի.

Անմարմին եւ անարիւն Աստուածութեանն անմարմին եւ անարիւն կերակուր աղօթք եւ սրբութիւն. (Նար. յովէդ.։)

Անմարմնոց եւ անարեանց. (Առ որս. ՟Ը։ եւ Երզն. լս.։)

Զհետս անարեանց համարձակ կոխէ. (Լմբ. համբ.։)

Որ ինչ լինի առանց հեղման արեան.

Իբրու զանարիւն զենումն կատարելով. (Փիլ. ել.։)

Անարիւն զենման զքահանայութիւն աւանդեցեր մեզ. (Պտրգ.։)

Բաշխումն անարեան զենմանն. (Խոսր. անդ։)

Հոտոտեսցիս յայս նուէր բանի անարիւն զոհի. (Նար. ՁԸ։)