adj.

cf. Անթող.

adj.

Որում չէ օրէն թողութիւն տալ. աններելի. ներում չըլլալու. ավֆ օլունմայաճագ.

Անթողլի է ամբարշտութիւնդ ձեր. (Եղիշ. ՟Ը։)

Անթողլի մեղք այն է, որ ոք գործիցէ եւ պարծիցի. (Ոսկ. փիլիպ.։)

Թողից ասել զանթողլին յանցանք. (Շ. ընդհ.։)

Քրէական մեղօք վտարանդի լինել անթողլովն. (Յհ. կթ.։)