adj.

innumerable.

ԱՆԹՈՒԱԿԱՆ ԱՆԹՈՒԵԼԻ cf. ԱՆԹԻՒ.

Յաչս մարդկան են յոքնակի՝ եւ անթուական. (Շ. իմ. եղ.։)

Զանթուական լուսեղինացն դասս նշանակէ. (Վրդն. դան.։ Իսկ Գանձ.)

Անհուն անթուական, կամ անուր անթուական. իմա՛, ոչ անկեալ ընդ ըուով ժամանակի, անժամանակ։ Եւ դարձեալ իբր անթիւ ասի անդ,

Հոգիք բանական, անհամարական, անհուն եւ անթուական։

Իմաստուն գտանել մի միայն՝ գո՛րծ է. իսկ վատթարացն բազմութիւն՝ անթուելի. (Փիլ. այլաբ.։)

Զայլ եւս անթուելիսն։ Անթուելի վարեցեալ չարեօք. (Պիտ.։)

Կարիք անթուելիք. (Նար.։) եւ (Սարգ.։)

Յանթուելի դիականցն վտակն ներկանէր արեամբ. (Լաստ. ՟Ի՟Դ։)

Կացոյց տէր հանդիսականս իւր անթուելիս եւ անհամարս։ Փոխանակ մեծամեծացն եւ անթուելեաց բարութեանց. (Սարկ. քհ. եւ Սարկ. հանգ.։)

Եւ որ ի սոյնս յարմարին անթուելեաց ախտից զանազանութիւնք. (Սկեւռ. ես.։)