adj.

Որպէս անծննդական, անծին. անզաւակ, եւ անբեր. ἅγονος.

Մի՛ լիցի ի քեզ ամուլ եւ անծնունդ։ Ի կարօտութեան եւ ի սովի անծնունդ. (Օրին. ՟Է. 14։ Յոբ. ՟Լ. 3։ Իսկ Երգ. ՟Զ. 5. անծնունդ. ա՛յլ ձ. անորդի։)

Կոյրք, եւ անծնունդք իմաստութեան բարք. (Փիլ. լին.։)

Անծնունդ ոչ գոլ յանասունս նոցա. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Բ։)

Քարինք բնութեամբ անծնունդք են. (ՃՃ.։)

Զանծնունդ բնութիւն արծաթոյն ծննդական առնել. (Գր. հր.։)

Երկիր՝ անծնունդ առ ի յարութեան պտուղ. (Խոսր.։)

Անծնունդք ի բարի պտղոյն. (Վրդն. սղ.։)

Անծնունդ գաւազանն մերձեցեալ ի վէմն անծնունդ՝ ջուր բղխեաց. (Ճ. ՟Ժ.։)

Եօթն ի ներքոյ տասնեկին անծնունդ է (այլոյ թուոյ), եւ անծին (յայլմէ թուոյ). (Վանակ. տարեմտ.։ եւ Արշ. ՟Լ՟Ա։)

Մերթ իբր ոչ ծնեալ. անծին.

Յայնմ՝ որ անեղ եւ անծնունդն է. (Նիւս. կազմ.։)