adj.

without soul;
spiritless;
inanimate.

adj.

Որ չունիցի հոգի էական, եւ հոգի բանական, կամ ոգի զօրութեան, կամ զհոգի շնորհաց. րուհսուզ. ճանսըզ.

Զի թէ մարդ բան ունի եւ հոգի, Աստուած անբան եւ անհոգի զիա՞րդ իցէ. (Ոսկիփոր.։)

Ոչ անհոգի եւ անբան խոստովանին զմարդն. (Առ որս. ՟Ժ։)

Որպէս ասացն Ապողինար, թէ անհոգի իբր ի բագին՝ բնակեաց Աստուած Բանն ի մարմին. (Շ. խոստ.։)

Անհոգի եղեալ հիւանդ գտան. (Տօնակ.։)

Ոչ լսին ձայնք նոցա իբրեւ զԱրիստոտէլին ճոռոմ եւ անհոգի. (Վրդն. սղ.։)