adj.

impure, filthy, indecent, obscene, vile.

ἁκάθαρτος, ἁκαθάρτης. immundus, impurus. Ոչ մաքուր. անսուրբ՝ ըստ օրինաց կամ ըստ վարուց. աղտեղի. պիղծ. փիծ. աղտոտ. նափաք. մուրտար.

Ոչ մտանէր անմաքուր ոչ անդր յամենայն իրս. (՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Գ. 19։)

Լի է գարշելի եւ անմաքուր պոռնկութեամբ. (Յայտ. ՟Ժ՟Է. 4։)

Գիտասցէ զինքն, զի փիծ է, եւ անմաքուր։ Յանմաքուր վայրս. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Կեանս անմաքուրս ունին։ Յանմաքրոցն տակաւին։ Արեամբ անմաքրով. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 27։ Ածաբ. ծն.։ ՃՃ.։)

Խորհրդոց անմաքրից. (Խոսր.։)

Անմաքուր ձեռօք։ Յանմաքուր շաղախմանէ. (Պետ.։)

Անմաքուր էր ի բնական ի լուսափայլ մաքրութենէ. (Լմբ. պտրգ.։)

Անմաքուրդ յընտրելով։ Բաժակ անմաքուր։ Ի կուսութեան անմաքուր։ Իբր զանմաքուրս ի սրբութենէ։ Ի զարմէ անմաքրի։ Անմաքրից եւ պարտաւորաց։ Ձիոյ կամ քառոտնեաց անմաքրից. (Նար.։)

Չեւ սրբեալ ի նշանաց դիւահարութեան. չեւ զերծեալ իսպառ ի լլկանաց այսոյն պղծոյ. այսահար.

Մի ոք յապաշխարողաց եւ յանմաքրից. (Պտրգ.։)

Արտաքս հանեն զկնի նոցա զանմաքուրսն, այսինքն որք յանմաքուր այսոցն չարչարին. (Խոսր. պտրգ.։)