s.

ὀμονυμία, συνωνυμία, προσηγορία. homonymia, nominis communitas. Անուանակիրն լինել. կցորդութիւն նոյն անուան. համանունութիւն.

Որ անուանեցեր զմեզ անուանակցութեամբ միածնի քո. (Պտրգ.։)

Եղիցի ամենեցուն մի անուանակցութիւն. (Բրս. ՟Ք մկ։)

Ոչ միայն անուանակցութեան, այլեւ գործակցութեան ճշմարիտն էմմանուէլի արժանաւորիլ ձեզ։ Զանուանակցութիւնդ ոչ միայն օրինակաւ կոչել, այլեւ արդեամբք. (Շ. թղթ.։)

Զի՞նչ օգուտ է յանուանակցութենէն, եթէ զուգապատիւ ոչ ունիցիմք. (Առ որս. ՟Գ։)

Թէպէտեւ միանունութիւն ունի, այլ ոչ եթէ իբրեւ անուանակցութեան ինչ հաւասարութիւն պահէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անուանակցութիւն անուանակցութիւնք
accusatif անուանակցութիւն անուանակցութիւնս
génitif անուանակցութեան անուանակցութեանց
locatif անուանակցութեան անուանակցութիւնս
datif անուանակցութեան անուանակցութեանց
ablatif անուանակցութենէ անուանակցութեանց
instrumental անուանակցութեամբ անուանակցութեամբք