adj.

without answer;
— առնել, to confound.

adj.

ἁναπαλόγτος. inexcusabilis. Որ չունի տալ պատասխանի ի ջատագովութիւն անձին. ափիբերան. կարկեալ. ամօթապարտ.

Անպատասխանի եմ յամենայնի. (Շար.։)

Եղեալ անպատասխանի յաստուածային հարցմանն. (Փարպ.։)

Անպատասխանի վնասապարտ. (Նար. ՟Խ՟Ը։)

Ոչ տուօղ պատասխանի. լուռ. անկարօտ պատասխանի տալոյ.

Ընդդէմ բռնադատօղ դիւացն խորհրդոց՝ բանական միտքս անլուր եղէ, եւ անպատասխանի. (Լմբ. սղ.։)

Որք սպանին զանձինս իւրեանց բարեպաշտ հոգւով, անպատասխանի կան. (Կլիմաք.։)

Անարժան պատասխանւոյ.

Զայս գիր ընթերցեալ՝ անպատասխանիս զնոսա առնէր. ասէ. ես զվիճաբանութիւն ատեամ. (Սոկր.։)