to write, to discourse or speak theologically.
θεολογέω de deo loquor, de rebus divinus dissero Խօսել զԱտուածոյ եւ զաստուածայնոց՝ վարդապետօրէն, կամ մարգարէական հոգւով, կամ օրհնաբանութեամբ, դաւանութեամբ, եւ ո՛ր եւ է օրինակաւ.
Շնորհօք հոգւոյն սրբոյ առլեցեալ՝ զհայրական ծնունդն աստոածաբանեաց.
ԶՅովհաննէս զաստուածաբանողն, եւ զսիրելի աշակերտն. (Նեւս. Թէոդոր.։)
Զխաչեալն աստոածաբանելով. (ի ստեփ։)
Մարմինն նորա ընդ նմա աստուածաբանեցաւ։ Գոչեաց՝ տէր իմ եւ աստուած իմ, երկաքանչիւրովն աստուածաբանեալ։ Բան միոյն եւ միայնոյ այ սինքն՝ աստուածաբանեալ ի հօր, որպէս եւ հայր յորդւոջ աստուածաբանի. ըստ որում եւ եսայի ասէ՝ աստուածաբանելով զորդի ընդ հօր. (Աթ. ՟Ա. ՟Դ. ՟Ը. եւ այլն։)
Զքեզ աստուածաբանել ընդ հօր եւ սուրբ հոգւոյդ ի մի աստուածաբանել ընդ հօր եւ սուրբ հոգւոյդ ի մի աստուածութիւն. (Ճշ. հին.։)
Քահանայք աստուածաբանելով. (Շար.։)
Լաւագոյն է զնա բացբարձականաւն աստոածաբանել, քան վերադրականաւն. այսինքն ասել զնա անուր անտեղի. (Վահր. երրորդ.։)
Վասն ոչ գոլոյ պարտապան օրինին աստուածաբանել. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)
Զձիոյն աստուածաբանէ աստուած առ յովբ. (Քեր. քերթ.) իմա՛, աստուածաբար կամ բարձրագոյնս ճառէ, տիրաբանէ։
Աստուածաբանեալ գիրք. որպէս աստուածաբանական. (Հ=Յ. մայ. ՟Ժ.։)