theology.
θεολογία theologia, sermo de deo, et divinus Բան կամ ճառ զԱտուածոյ՝ բերանով եւ գրով, վարդապետաբար կամ ուսումնաբար, եւ որո՛վ եւ է օրինակաւ.
Հրաշալի աստուածաբանութեամբ սրբոյն ստեփաննոսի. (Շար.։)
Կատարեաց ի հրաշալի աստուածաբանութիւն. (Խոր ՟Գ. 65։)
Որպէս թէ հրեղէն լեզուաւն աստուածաբանութիւնս բարբառին. (Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Դ։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ. Բան կամ պատգամ այ սինքն գիրք. տառք մարգարէից եւ առաքելոց.
Օրէնք, որպէս աստուածաբանութիւն ասէ, ի ձեռն հրեշտակաց պարգեւեցան մեզ։ Ամենիմաստ աստուածաբանութիւն զտեսիլն զայն վայելչաբար կոչէ Ատուածոյ երեւումն։ Զամենայն երկնայինսն էութիւնս աստուածաբանութիւն ինն յայտնաբանական մականունութեամբ կոչեաց. (Դիոն. ստէպ։ եւ Շ. հրեշտ.։)
Ըստ աստուածաբանութեան սուրբ մարգարէին. (Նար. ՟Ժ՟Ը։)
Գլուխ աստուածաբանութեան հնոյն եւ նորոյս. (Լմբ. պտրգ.։)
Համաբաւ հեշտալուր բարեփառութեանն սոցա յայտ ի մեծաբոյս աստուածաբանութեանցն գոլ. (Պիտ.։)
Դաւանելն զաստուած, կամ օրհնաբանութիւն.
Զաստուածաբանութիւն տղայոցն վերաձայնաբար ճառեմք. (Մամբը։)
Զտղայս ստնդիացս շրջեաց յաստուածաբանութիւն. (Զքր. կթ.։)
Դիցաբանութիւն.
Հեթանոսաց իմաստնոցն աստուածաբանութիւն սակս ատուածոցն իւրեանց՝ ամենայնն առասպել էր. (Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Բ։)
Քան զհեթանոսականացն առասպելեալ աստուածաբանութիւնսն. (Շ. թղթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աստուածաբանութիւն | աստուածաբանութիւնք |
| accusatif | աստուածաբանութիւն | աստուածաբանութիւնս |
| génitif | աստուածաբանութեան | աստուածաբանութեանց |
| locatif | աստուածաբանութեան | աստուածաբանութիւնս |
| datif | աստուածաբանութեան | աստուածաբանութեանց |
| ablatif | աստուածաբանութենէ | աստուածաբանութեանց |
| instrumental | աստուածաբանութեամբ | աստուածաբանութեամբք |