that hates God.
Ատելի Աստուծոյ, կամ ատեցօղ Աստուծոյ. որպէս θεομισής qui deum odit մանաւանդ θεομισής, θεομίσιτος, θεοστυγής deo odiosus, vel invisus
Զայսպիսիս ասել՝ ոչ միով իւիք արդարագոյնք, այլ՝ աստուածատեացք. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)
Չարախօսք, աստուածատեացք (այսինք ատելիք Աստուծոյ). (Հռ. ՟Ա 30։)
Աստուածատեաց խորհուրդ, կամ մարդ, կամ դեւ, գունդք։ Մարդիկ աստուածատեացք. (Փարպ.։ Կլիմաք.։ Պրոկղ. ի ստեփ.։ Լմբ. սղ.։)
ընդ աստուածատեցին զշոգմոգսն ի կարգ արկանէ. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)