haïr, détester, prendre en aversion, avoir en horreur, prendre de la haine pour quelqu'un.
μισέω odi, odio habeo որ եւ ԱՏԵԱՄ (լծ. լտ. օ՛տի) Չսիրել. չհաճիլ. զզուիլ գարշիլ. խորշիլ.
Ատեցեր զիս, եւ ոչ սիրեցեր։ Զմին սիրիցէ, եւ զմիւսն ատիցէ։ Ատելութի՝ զոր ի նանիր ատեցին զիս։ Որ ատէ զյանդիմանութիւն, անմիտ է.
Ած մեր սէր է. եւ արդ ընդէ՞ր արդեօք որք սիրոյ եմք, այնպէս ատեմք եւ ատիմք. (Առ որս. ՟Ժ՟Ե։)
Որով ատեցաւ յԱստուծոյ, եւ ատեաց զնա. (Լմբ. սղ.։)
Ատեցողք ամենեցուն, եւ ատեցեալք յամենեցունց. (Պիտ.։)
Ատեցողք արուեստից. (Խոր. ՟Գ 68։)
Ատեցողացն զբարիս. (Յհ. կթ.։)
Ուստի բարկութեամբ ատեալ՝ ետու զնոսա գերի. (Լմբ. ովս.։)
Ատեցեալ զսա. (Օր. ՟Ի՟Բ 17։)
Ատեցեալ զայր իւր։ Այնչափ ատեցեալ զմեզ, մինչեւ զնշանագիրսն անգամ ոչ ընկալան. (Խոր ՟Բ 40։ ՟Գ 47։)