s.

ԱՒԵՐՈՒԱԾ ԱՒԵՐՈՒՄՆ. Աւերելն, իլն. աւեր. աւերած.

Յայնչափ աւերուած հասցէ, զի փուշ փոխանակ որթոյն բերիցէ. (Ոսկ. ես.։)

Աւերումն աւանաց. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Վասն աւերմանն սկիտոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)