s.

cf. Բարբանջ.

ԲԱՐԲԱՆՋՈՒՄՆ կամ ԲԱՐԲԱՋՈՒՄՆ. cf. ԲԱՐԲԱՆՋ.

Զամենայն զայսպիսի ինչ բարբանջմունս ի բաց հանէ յօրէնսդրութենէ. (Փիլ. բագն.։)

Ըստ հեթանոսական բարբանջմանցն, որ բախտս եւ ծնունդս ասեն. (Յճխ. ՟Ի՟Բ։)

Թողեալ զառասպելաց նոցա բարբանջմունս (կամ բարբաջմունս). (Խոր. ՟Բ. 67։)

Որ ձեզ ընդունայնութիւնք եւ բարբանջմունք թուին։ Ցանկայք մոլորութեան բարբանջմանց։ Անմիտ մարդոյ բարբանջմունք. (Փարպ.։)

Յիմարութեան, կամ ունայնաձայն բարբանջմունք. (Նար. ՟Խ՟Ը։ Լմբ. հանգ.։)

Անպէտ բարբանջումն եցոյց զարտաքին ուսմանսն. (Հ=Յ. յնվր. ՟Ի՟Ե.։)

Զըստ քնոյն զերեւութուտ բարբաջմունս. (Նիւս. կազմ. ՟Ժ՟Ե։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բարբանջումն բարբանջմունք
accusatif բարբանջումն բարբանջմունս
génitif բարբանջման բարբանջմանց
locatif բարբանջման բարբանջմունս
datif բարբանջման բարբանջմանց
ablatif բարբանջմանէ բարբանջմանց
instrumental բարբանջմամբ բարբանջմամբք