adj. s.

fugitive, refugee, settler;
colony.

adj.

ἁνασωζόμενος servatus, fugitivus, peregrinus Գաղթ ի թանձրացեալն. վտարական. վտարանդի. փախստեայ ապրեալ, զերծեալ. գաչգըն.

Սառա թագաւորին ոչ փոխանակեաց զգաղթական այրն իւր. (Եփր. ծն.։)

Գաղթականք աշխարհին սպառեցին զհամբարս մթերեալս. (՟Ա. Մակ. ՟Զ. 53։)

Զգաղթականսն՝ որ ի նա անկան. (Մխ. երեմ.։)

s.

ἁποικία colonia Գաղթ ի վերացեալն, միանգամայն ի թանձրացեալն. հատուած.

Գաղթական էջ ի բերիտիա, եւ ի պատարա։ Յունաց գաղթականն. յորս եւ զհոմերոս ոմանք պատմեն. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Ի պատառուածս նոյն ամբարտակի գետոյն՝ այժմ, որպէս լսեմք, մարդիկ աշխարհին ի հէն եւ ի գաղթականս՝ փախստեամբ ամրանան. (Խոր. ՟Ա. 15։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Գաղթականութիւն, ութեան

Voir tout