adj.

confederate, allied;
stipulated, conventional.

adj.

συνωμότης conjuratus, confoederatus Դաշնակից. ուխտակից, դաշնադիր. միախոհ. համախոհ.

Որ էին դաշնաւորք աբրահամու. (Ծն. ՟Ժ՟Դ. 13։)

Տաց զնոսա քեզ ի փորձ, եւ ո՛չ ի դաշնաւորս. (Եզեկ. ՟Ժ՟Զ. 61։)

Դաշնաւոր աժդահակայ եկեալ։ Դաշնաւոր լինել ընդ քեզ. (Խոր. ՟Ա. 23. ՟Բ. 81։)

Հաւատարիմ ուխտի դաշնաւորք. (Նար. առաք.։)

Զիւրոց դաշնաւորացն գուշակել. այսինքն մատնել զհամախոհս. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Որ ոխս ունի ընդ եղբօրն, դաշնաւոր է սատանայի. (Եզնիկ.։)

ԴԱՇՆԱՒՈՐ. որպէս Դաշնակաւոր. բարեյարմար.

Պա՛րտ է ասացուածին դաշնաւոր գոլ. (Պիտ.։ նոյնպէս եւ Փիլ. ել. ՟Բ. 38. ըստ մի ձեռ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դաշնաւոր դաշնաւորք
accusatif դաշնաւոր դաշնաւորս
génitif դաշնաւորի դաշնաւորաց
locatif դաշնաւորի դաշնաւորս
datif դաշնաւորի դաշնաւորաց
ablatif դաշնաւորէ դաշնաւորաց
instrumental դաշնաւորաւ դաշնաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Դաշնաւորիմ, եցայ

Դաշնաւորութիւն, ութեան

Voir tout