Դուդաք

s.

ԴՈՒԴԱՔ որ եւ ԹՈՒԹԱԿ. ψιττάκος psittacus Պապկայ. իտ. բաբակա՛լլօ թռչուն հնդկային՝ գեղեցկախայտուց, եւ տգեղ ձայնիւ՝ ձեւացուցիչ զբարբառ մարդկան.

Այլք ի զուարճումն հրճուանաց, որպէս մամունդ կապիկ, դուդաք, եւ այլն. (Դամասկ.։)