s.

ԵՂՏԻՒՐ կամ ԵՂՏԵՒՐ. ἔλος palus (paludis), stagnum λειμών pratum, locus irriguus որ եւ ԱՂՏԻՒՐ. Մարգ ջրարբի. եւ Խաղ գետոց. ճահիճ. ջրակոյտ ծանծաղ եւ իբր անխաղաց. ամուր եղեգսն. լճակ.

Եղիցի անջուրն յեղտեւրս (կամ յաղտիւրս, կամ յաղտերս). (Ես. ՟Լ՟Ե. 7։)

Յեղտիւրս հոգեւոր բանիցն ճարակիցի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 2։)

Առաքէ զմեզ ի խաղս ծաղկաժողով եղտւրաց. (Ոսկ. գծ.։)

Տեսանե՞ս ասէ զեղտիւրսն ծաղկեալ առաքինութեամբ. (Նիւս. երգ.)

Յաղտերաց մանիշակ անուշահոտ. (Սարգ. յուդ. ՟Գ։)

Իսկ Հին բռ.

Եղտիւր. տեղի գիճին, կամ ծծինք ջրոյ. կամ փոքր աղբիւր». իսա՛ աղբերակն։