adj.

ԵՐԿՄԱՏԵՆԻ ԵՐԿՄԱՏՆԻ. δικλήματος կամ δικλάμος duorum ramorum, palmorum Որոյ են երկու մատունք իբր ճիւղք, կամ ժանիք. երկճղի. երկժանի.

Արարեալ փայտատ երկմատենի, եւ այնու խարխարեալ յուզեն զթանձրահող հովտացն, սերմանելով ի նա ցորեան եւ գարի. (Եղիշ. երէց.։)

Երկմատնի փայտատովք սերմանեալ. (Արծր. ՟Բ. 7։)

Որպէս զայգի (իմա՛ որթ) երկմատնի կամ երեքմատնի. (Աթան. ՟Ը։)