to be irresolute, to suspect, to distrust, to waver, to demur;
— ի հաւատոց, to be unbeliever.
διστάζω, διακρίνω, ὐποστέλλω , ἁμφισβητέω dubito, haesito, ambigo, diffido Յերկմիտս լինել. երկբայիլ. յերկուանալ. խիթալ. թերահաւատել. զանգիտել. խորշիլ. տարակուսիլ, կասկածիլ, վախել, վախնալ.
Եւ եթէ երկմտեսցէ ոք, ոչ հաճեսցի ընդ ննա անձն իմ. (Ամբակ. ՟Բ. 4։)
Ոչ երկմտեաց ի հաւատոցն (յն. ոչ տկարացաւ)։ Աւետեացն (ա՛յլ ձ. յաւետեացն. յն. առ աւետիսն) աստուծոյ ոչ երկմտեաց անհաւատութեամբ. (Հռ. ՟Դ. 19. 20։)
Թե՛րահաւատ, ընդէ՞ր երկմտեցեր. (Մտթ. ՟Ժ՟Դ. 31։)
Ոչ ուրուք երկմտեցելոյ, եւ ոչ յերկբայս եղելոյ ամենեւին. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Ինքն երկմտեաց, որ անհաւատն է. (Եզնիկ.։)
Եւ Թողուլ զմիամիտ մտերմութիւն, եւ յետս կալ. օտարանալ.
Բայց մերն արտաշշէս ոչ երկմտեաց ի նմանէ (յադրանոսէ). (Խոր. ՟Բ. 57։)