cf. Զատանիմ.
ԶԱՏԱՆԻՄ կամ ԶԱՏԻՄ.
Երկու ժողովուրդք յորովայնէ քումմէ զատցին. (Ծն. ՟Ի՟Ե. 23։)
Ըստ աւուրց զատանելոյ (վասն դաշտանի, եւ բորոտութեան). (Ղեւտ. ՟Ժ՟Բ. 2։ ՟Ժ՟Դ. 26։)
Զատարո՛ւք շուրջ զժողովրդեամբդ կորխայ. (Թուոց. ՟Ժ՟Զ. 24։)
Այր յեղբօրէ եւ յընկերէ իւրմէ մի՛ զատցի. (Յովէլ. ՟Բ. 7։)
Այրեսցի ի զատեալ տեղւոջ տաճարի արտաքոյ սրբութեանց. (Եզեկ. ՟Խ՟Գ. 21։)
Զատեալ ի մեղաւորաց. (Եբր. ՟Է. 26։)
Եւ է տիրապէս բարեգործութիւն՝ զատիլն ի մեղաց, եւ հեռանալն յանօրէնութենէ. (Սարգ. ՟ա. պետր. ՟Ե։)
Զատեցաւ յայլոցն, եւ ներողութիւն եղեւ նմա ըստ ինքեան ագանել. (Ոսկ. գծ.։)
Մի՛ զատցի ի խաւարային ոմբոլոնսն. (Լմբ. պտրգ.։)