Է, ի, Էն or Էնն, Էին, that exists, existence;
that is of itself, the Supreme Being, the Most High, God;
ես եմ որ Էն, I am that I am;
որ Էն առաքեաց զիս առ ձեզ, I am sent me unto you;
էք, the divine persons, the Trinity.
Էմ ից, being, existence, that exists;
creature, matter;
անդ է տեսանել, one saw there, one sees;
գեղով էիցս զուարճացեալ, intoxicated with the beauties of nature.
Է՜, eh! hey! oh! o! alas! է՜ Պետրէ, oh Peter !
մանաւանդ էն կամ էնն, էին, զէն, յէէն ὥν ens, qui est, deus Որ էն. Աստուած. ինքնագոյակ անեղ. Էակ ըստ ինքեան՝ առաջին եւ հարկաւոր, որոյ ելն եւ գոլն է նոյն. եբր. եհովահ. որ թարգմանի եւ Տէր, ընթերցեալ իբր Ատօնայի. Ադոնայի.
Յաղագս Էի։ Փոխանցելի է մեզ այժմ յարդարեւ գոյ՛ն արդարեւ էին աստուածաբանականն գոյանունութիւն. (Դիոն. ածայ.։ )
Աստուած մեծ, է էութեամբ եւ հզօր։ Զէին խնդիր ոչ թողցուք։ Որ շուրջ զէիւն են՝ առաջինք եւ մեծամեծք զօրութեանցն։ Էին Աստուծոյ։ Զմիոյն եւ զարդարեւ էին։ Զէն էապէս. (Փիլ. բագն. եւ այլն։ )
Զէն Աստուած, որ ի մարդ կերպարանեցաւ. (Եղիշ. Ե։ )
Որ զէն Աստուած ուրանայ, ինքն լինելոց է չէ՛. (Ճ. Ա.։ )
Էնն անեղ. (Յհ. իմ. երեւ.։ )
Էիդ Աստուծոյ։ Հրամանաց էիդ։ Ի հրամանէ էին։ Գոյանալոյն յէէն՝ էակացս։ Հեղեալ ի յէէն. եւ այլն. (Նար.։ )
Էն Աստուած՝ ամենազօր զօրութեամբ։ Որ էն յէութեան՝ որդի միշտ յէէն։ 0ծեալն Աստուած էնն ի յէէն. (Շար.։) Ասի ուրոյն ուրոյն եւ զերից Աստուածային անձանց.
Որ էնն, եւ եսդ, եւ էդ Աստուած. (Շար.։ )
Ի շնորհաց հոգւոյն ընկալան զերից էիցն գիտութիւն. (Ճ. Գ.։ )
Արդ մի յանձանցըն միշտ էից, մինն ի յերից այս անբաւից. (Յս. որդի.։)
Է, էի էք, էից կամ էոց. գ. τὁ ὅν, τὰ ὅντα ens, entia, quae existunt Էակ եղական. առէք. արարած. որ կանս, գոյք. եղեալ ինչ. իրք.
Էն ի հոմանուանց է. իսկ իմաստասիրութիւն՝ գիտութիւն էիցն է. Սահմ. Ա։ (Ամենայն ինչ) բաղձայ է՛ գոլ եւ կոչիլ. (Անյաղթ պորփ.։ )
Զչէն ի յէ կոչեցեալ. (Սեբեր. Ե։ )
Իցէ Աստուած էոցն. (Կոչ. ԺԶ։ )
Սկիզբն լաւ եւ քաջ ամենայն էիցն՝ Աստուած է. եւ առաքինութեանց՝ բարեպաշտութիւն. (Փիլ. ժ. բան.։ )
Որ զէսս էացոյց յոչէից, օրհնի ի յէիցս. (Խոսր.։ )
Չար ո՛չ է յէէ, եւ ո՛չ յէսս, եւ ոչ էասցի. (Մագ. Ե։ )
Ստանալն ոչ զի ի յոչ էէ յէ ածիցէ, այլ զլեալսն փոփոխեսցէ. (Բրս. չար.։ )
Ակն Աստուծոյ՝ էոցն եւ գոյիցն է, եւ ոչ թէ չէոցն. (Վանակ. յոբ.։ Իսկ Ա. Կոր. Ա. 28. )
Զանտոհմս աշխարհի եւ զարհամարհեալս ընտրեաց Աստուած եւ զոչինչսն, զի զէսն իմն խափանեսցէ. իմա՛ զայնոսիկ, որք յաչս անձանց ինչ մի կարծին։ Այլ յասելն (Փիլ. իմաստն. )
Քերթողն՝ Հոմերոս, բազմաց էից քերթողաց, ըստ առաւելազանցութեան ասի. իմա՛ ըստ յն. ոճոյ, ելոց, եղելոց, այսինքն մինչ են կամ գոն եւ այլ քերթողք։ Եւ յասել (Պղատ. տիմ. )
Էրն եւ իցէն սմա ըստ ճշմարիտ բանին ոչ յարմարին, այլ միայն էնն. յն. τὸ ἕστι ly est իմա՛, է՛, որպէս երրորդ դէմն էական բայիս եմ, ես, է. իբր զի մշտնջենաւորին Աստուծոյ վայել է տիրապէս ներկայ ժամանակ. զի է անժամանակ եւ անփոփոխ եւ նոյն եւ նոյնպէս միշտ։ Է 2 մջ. Է՜. Ո՛վ. յէ՛. ա՛ ա՛. ա՛յ. հէ՛.
Է՜ մարդ, կա՛մ ՛ի դեհենէն երկի՛ր, կամ զարքայութենէն պէ՛տ արա. (Սեբեր. Ժ։ )
Է՜ հողմն կենսաբեր, եթէ երախտաւորիս ինձ, ա՛ռ յինէն զոգի իմ. (Հ. մայ. ԺԱ.։ )
Է՜ չարաբախտ՝ յերեկ ոչ տանջեցի զքեզ. (Հ. հոկտ. ԼԱ.։ )
Է՜ եղեռնաւոր եւ յանկարծահաս ուղխին խաղացելոյ. (Պիտ.։)
Է 3 Ձայնաւոր տառ՝ արձակ եւ անփակ ամենեւին ի հնչման, եւ երկար ըստ ամանակին. եւ անուն իւր ինքեամբ եւեթ հնչի է՛։ Ձայնիւ եւ ձեւով համեմատ է յունականին. Ε, ε այլ ի տառադարձութեան դնի փոխանակ (էտա) տառի յունաց. իսկ ε փոխի ի ե։ ա. Է. Լծորդ է ի մեզ ընդ ե, եւ ընդ ա. զորօրինակ էրէ, երէ. յէ՞ր. յե՞ր. ամէնօրհնեալ, ամենօրհնեալ. ալէկոծ, ալեկոծ. որդէգիր, որդեգիր. բազէ, բազա. աղաւնէվաճառ, աղաւնեվաճառ, աղաւնավաճառ. եւրոպէ, եւրոպա. եւ այլն. զի եւ ի յն. η , եւ α են լծորդ։ Է. է. Իբրեւ նշանակ թուոյ, նշանակէ Եօթն կամ եօթներորդ։ Է. Դրոշմեալ ի սկիզբն կոնդակաց եւ նամակաց, նշանակէ՝ Աստուած, Աստուծով, Յանուն Աստուծոյ. իբր համազօր եբրայականին, Եհովահ (այն է՝ Որ էն, կամ Էեւէ) անուանն Աստուծոյ, որ էր ասեն դրոշմեալ ի ճակատ խուրի, եւ ի մատանւոջ քահանայապետին. եւ զի սովին կնքեցաւ գերեզման տեառն, վասն որոյ ասի ի Շար.
Որ անփակ գրով հաստատեալ քարտէզ՝ կնքի մատանեաւ, անկորուստ պահելով զմեզ հաւատով երրորդութեանդ. այսինքն Էնն Աստուած կնքի Էիւ. (որպէս եւ Երզն. մտթ. գրէ. )
Կնքեցին մատանեաւ քահանայապետին, որ ունէր զանփակ գիրն զԷ՛ անուն Աստուծոյ։ Վասն որոյ գեղեցիկ նուագէ եւ քերթողն մեր ի խորհուրդ տառիս Է.
Է՛ն էապէս մեզ քարոզէ, զՈրէնն ուսեալ ի Մովսիսէ, թէ Աստուած էր ի սկըզբանէ, եւ ոչ եղեալ ի յումեքէ. (Շ. այբուբ.։)