adj.

philosophical.

adj.

φιλοσοφικός philosophicus. Սեպհական մաստասիրաց, եւ իմաստասիրութեան ըստ ամենայն առման. փիլիսոփայական, իմաստական, եւ առաքինական.

Ոչ գոլովամենեւին հմուտ իմաստասիրական բանից. (Սահմ. ՟Զ։)

Իմաստասիրականին եւեթ պարապեալ տեսութեանց բանի. (Պետ.։)

ամենայն իմաստասիրական ձայն հնգիւքս այսքւք գտանի յարդարեալս. (Անյաղթ պորփ.։)

իմաստասիրական զգայութիւնք են (տեսանելիք եւ լսելիք), ի ձեռն որոց ստացեալ լինի ի մեզ բարի կեալն. (Փիլ. բագն.։)

Զորոց սղբութիւն իմաստասիրական հեզութեամբ տանէր սոսթենէս. (Ոսկ. գծ.։)

Հմտանալ յամենայն իմաստասիրականս (այսինքն յիրս իմաստասիրութեան) բառից եւ ոլորոկաց, եւ ապա համարձակել ի թարգմանութիւն. (Շ. բարձր.։)

Գօտեաւպնդել ըզմէջսն մերձ է յիմաստասիրականն (հանճար), կազմ ի գործ, եւ անարգել յընթեցս. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Գ։)