adj.

self-begotten, self-born;
innate, natural.

adj.

αὑτόγονος, αὑτογενής, αὑτογένητος ipse per se genitus, ex se genitus եւ այլն. Ինքնին ծնեալ. ինքնին գոյացեալ. որպէս ինքնեղ. եւ Ինքնաբոյս, ինքնաբուղխ, դիւրածին. բնածին ընդաբոյս.

Զմարդիկ ինքնածինք (յօդեցին)։ Գազանք, յորոց կէսքն ինքնածինք էին. (Արծր. ՟Ա. 13։ Եւս. քր. ՟Ա։)

Զգեստս զինքնածինս. (Փիլ. իմաստն.։)

Հուր ինքնածին ի պէտս ժամու. (ՃՃ.։ ըիտանիք թշնամիք ինքնածին բուսեալք. Նար. ՟Է։)

Ինքնածին խորհուրդք. (Լմբ. սղ.։)

ԻՆՔՆԱԾԻՆ. Ինքնին եւեթ ծնօղ միածնին. կոյս եւ մայր.

Առ մարիամու ոչ հայր ոք հարկատրեաց, այլ կոյս ինքնածին. (Եփր. աւետար.։)